Geçenlerde internette “vizyon sahibi” tabirine rastladım. Bu ifade hemen hoşuma gitti. Bizim “Vizyon Sahibimiz” belki de Usta Eder vom Pumuckel olacaktır. Çünkü prensip olarak adil olmak istiyor ve sadece işini iyi yapıp çekmecenin ömür boyu dayanmasını ve sıkışıp kalmamasını sağlamak istiyor. Ve bunun karşılığının adil bir şekilde ödenmesini istiyor. Kendini zenginleştirmek değil, oduncuya fiyatını düşürmek zorunda kalmadan varlığını sürdürebilecek kadar almak. Aslında net bir şey.
Prensipte adil olmak soğuktur. Usta Eder maalesef artık popüler değil. Artık her şey uzun bir ömre sahip değil, çünkü önceden belirlenmiş kırılma noktaları her yere dahil ediliyor ve o zaman onları onarabilecek kimse yok ve yedek parça da yok.
Plan bu, böylece hızlı bir şekilde çok para kazanabilirsiniz. En az birkaç tane.
Yakında sonsuz gençliğin tarifini bileceğimize, yedek organlar yetiştirebileceğimize ve başka hiçbir şey sadece donmamıza yardımcı olmazsa, alçakgönüllülük hayattan önce nasıl varolabilir?
Ama sadece hızlı bir şekilde atılan şeyler değil, aynı zamanda hayatın kendisi de atılır. Doğa, insan veya hayvan olsun.
Hayata olan saygımızı kaybettik. Twitter'da, insanların cep telefonlarına başkalarının duygularından daha fazla önem verdiğine dair yorumları görebilirsiniz… evet gerçekten böyledir!
Prensipte adil olmak aslında oldukça normaldir. Sağduyu, Usta Eder'e neyin iyi neyin kötü olduğunu söyler. Ve ne yapabileceğiniz ve yapamayacağınız konusunda kesin bir duygusu var. Karmaşık yasalara ve düzenlemelere ihtiyacı yoktur. Sadece kalbine nasıl doğru olduğunu söyler.
İşte mesele bu. Bu sağduyunun bir kısmını buraya ve şimdiye getirmek istiyoruz. Vidayı hafifçe geri çevirin. Sağlıklı biri Sorumluluk duygusu uyan. Dünyada yalnız değiliz. Ve bu aslında çok hoş. Prensipte adil olun.
Bir insan değerleri sevdiğinde tamamen farklı bir şeydir Etik, yaşama saygı, dayanışma, saygı, bağlılık, iyilik, güvenilirlik, Vb…. içselleştirdi.
Uzun zamandır karşılaştığımız problemler yalnızca teknoloji, ilerleme, dijitalleştirme veya uygulamalarla çözülmekten vazgeçti. Gerçek hayata yeniden bir şans vermeye başlamamız çok önemli.
Her şeyin her zaman olduğu gibi devam ettiğine ciddi şekilde inanamıyor muyuz? Elbette söz veriyoruz, ama bu mümkün değil. Sınırlar çoktan aşıldı. İnsanlar giderek daha fazla sistemden çıkarıldığı için giderek vicdansız ve tehlikeli hale geliyor.
Toplumumuz gerçek hayatı ve mutluluğu oluşturan şeylerden giderek uzaklaşıyor. Dijitalleşme, kontrol eden güçlerin bizi etkilemesine olanak tanıdı, böylece "ucuz" ve "eğlendiğiniz sürece" gelişimi eleştirmeden takip ediyoruz. Doğaya, insanlara ve hayvanlara verilen büyük zararın kabul edilmesi gerekir.
Hasar tamir edilemez, ancak birçoğu durumun ciddiyetinin farkında bile değildir. Ya da nihayet bir şey yapması gereken diğerlerine atıfta bulunmaya devam edecektir. Ve bu çözeltilerkullanılmamış olduğumuzu.
Belki hepimizin içimizde biraz daha “Eder Usta”ya ihtiyacı var?
