Ik kwam onlangs de term "visiehouder" tegen op internet. Ik vond de uitdrukking wel aardig. Onze "Vision Holder" zou Meester Eder vom Pumuckel kunnen zijn. Omdat hij principieel eerlijk wil zijn en gewoon zijn werk goed wil doen en ervoor wil zorgen dat de la een leven lang meegaat en niet vastloopt. En hij wil er eerlijk voor beloond worden. Verrijk jezelf niet, maar krijg zoveel dat je in je levensonderhoud kunt voorzien zonder dat je de prijs van de houthandelaar hoeft te verlagen. Tuurlijk eigenlijk.
In principe eerlijk zijn is niet cool. De meester Eder is helaas niet meer populair. Dingen hebben niet langer een lange levensduur omdat vooraf bepaalde breekpunten overal zijn verwerkt en er dan niemand is die ze kan repareren en er ook geen reserveonderdelen zijn.
Dat is het plan, zodat u snel veel geld kunt verdienen. Minstens een paar.
In een tijd waarin we geloven dat we snel het recept van de eeuwige jeugd zullen kennen, vervangende organen kunnen laten groeien en als niets anders ons helpt om gewoon te bevriezen, hoe kan nederigheid dan vóór het leven bestaan?
Maar niet alleen worden dingen snel weggegooid, maar ook het leven zelf. Of het nu gaat om natuur, mensen of dieren.
We hebben ons respect voor het leven verloren. Op Twitter kun je opmerkingen zien dat mensen meer om hun mobiele telefoons geven dan om de gevoelens van anderen…. ja dat is echt hoe het is!
In principe eerlijk zijn is eigenlijk heel normaal. Gezond verstand vertelt meester Eder wat goed en wat slecht is. En hij heeft een absoluut zeker gevoel van wat je wel en niet kunt doen. Hij heeft geen ingewikkelde wetten en regels nodig. Het vertelt zijn hart gewoon hoe het goed is.
En dat is het punt. We willen een deel van dit gezond verstand terugbrengen in het hier en nu. Draai de schroef iets terug. Een gezonde Verantwoordelijkheidsgevoel wakker worden. We zijn niet de enige in de wereld. En dat is eigenlijk heel fijn. Wees in principe gewoon eerlijk.
Het is iets heel anders als iemand van waarden houdt Ethiek, eerbied voor het leven, solidariteit, respect, toewijding, goedheid, betrouwbaarheid, Enzovoort…. heeft geïnternaliseerd.
De problemen die we al lang hebben, worden niet meer opgelost met alleen technologie, vooruitgang, digitalisering of applicaties. Het is zo belangrijk dat we het echte leven weer een kans gaan geven.
Kunnen we niet serieus geloven dat alles altijd doorgaat zoals voorheen? Natuurlijk zijn we beloofd, maar dat is niet mogelijk. De grenzen zijn al lang overschreden. En omdat mensen steeds meer uit het systeem worden gehaald, wordt het steeds minder gewetenloos en gevaarlijk.
Onze samenleving raakt steeds verder verwijderd van wat het echte leven en geluk inhoudt. Digitalisering heeft de controlerende krachten in staat gesteld ons zodanig te beïnvloeden dat we kritiekloos meedoen aan de "goedkope" en "zolang je plezier hebt" ontwikkeling. Het maakt niet uit of enorme schade aan natuur, mens en dier gewoon geaccepteerd moet worden.
De schade is onherstelbaar, maar velen zijn zich niet eens bewust van de ernst van de situatie. Of het zal blijven verwijzen naar de anderen die uiteindelijk iets moeten doen. En dat Oplossingendat we ongebruikt zijn gebleven.
Misschien hebben we allemaal wat meer "Meister Eder" in ons nodig?
